به گزارش خبرهای دیمه، معصومه اصطلامی، فعال رسانهای در یادداشتی نوشت: «پیروز» به همراه دو توله یوز دیگر ۱۱ اردیبهشت ماه به روش سزارین از «ایران»، ماده یوز در اسارت، در پارک ملی توران متولد شد و تنها او زنده ماند که در پارک پردیسان از او نگهداری میشد.
پنجشنبه شب (۴ اسفندماه) دستگاه گوارش «پیروز» دچار مشکل شد و دفع نداشت بنابراین به بیمارستان دامپزشکی مرکزی منتقل و معاینات لازم انجام شد و با حال مساعد به پارک پردیسان برگشت اما شنبه (۶ اسفند) دوباره به علت وضعیت نامساعدی که داشت به بیمارستان منتقل شد.
دوشنبه عصر (۸ اسفند) به علت شرایط نامساعد برای او دیالیز صفاقی انجام شد اما به گفته امید مرادی، رئیس بیمارستان دامپزشکی مرکزی با توجه به آغاز دیالیز کراتین خون او به پایینتر از ۱۱ رسید و حیوان دیشب از جایش بلند شد و به وضعیت او خیلی خوشبین بودیم اما متاسفانه حیوان در نهایت از دست رفت.
همچنین به گفته غلامرضا ابدالی، مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان محیط زیست، «پیروز» از ابتدای تولد مشکلات گوارشی و نارسایی کلیوی داشته اما با آن مدارا میکرده است.
اینکه توله یوز ایرانی از دست رفت و علل آن بخش تخصصی ماجرا است و اینکه چطور این توله یوز به دنیا آمد و چه روندی را طی کرده است، اینکه کوتاهی یا قصوری در نگهداری از این حیوان صورت گرفته یا خیر بحث ما در این یادداشت نیست.
داستان درباره بعد از مرگ «پیروز» و واکنشها به مرگ این یوزپلنگ است که این حجم از بلاهت و ادابازی تعجببرانگیز است! براندازان که بعد از چند ماه به آشوب کشیدن مملکت به بنبست رسیدهاند به هر بهانهای سعی در تزریق ناامیدی در جامعه دارند، هر چند این رفتار از این جماعت کاملاً مسبوق به سابقه است.
با نگاه کوتاهی به فضای مجازی به راحتی میتوان این بلاهت را از کسانی دید که حتی اگر اسم «پیروز» در آهنگ شروین حاجیپور گفته نمیشد اصلاً از وجود چنین توله یوزی خبردار نمیشدند؛ طرف نوشته است «ضربهش از دلار سختتر بود»، آن یکی نوشته «این دیگه تیر خلاص بود واقعاً»، بعدی نوشته «برای اشکهایی که از صبح بند نمیاد!»، بعدی نوشته «دلمون به قد کشیدنت خوش بود!»و … واقعاً باید با این جماعتی که از هر چیز، یک دستاویز برای خودبَدبَختپنداری ایجاد میکنند، چطور رفتار کرد؟
حال آنکه باید توجه کرد که اصل به دنیا آمدن پیروز یک نماد از پیشرفت ایران است؛ کاری که کمتر از ده کشور در دنیا موفق به انجام آن شدهاند و از قضا همین امروز هم ظرفیت تولید مجدد آن وجود دارد؛ کاری که میتواند با تجربه پیروز به نحو بسیار بهتری اتفاق بیفتد؛ ایران جزو چند کشور معدودی است که به تکنولوژی تکثیر در اسارت و همچنین شبیهسازی (کلونینگ) دست یافته و پیروز هم حاصل همین روش تکثیر در اسارت بود.
وقتی چند سال قبل ایران ماهواره به هوا پرتاب اما سقوط کرد، بسیاری به سخره گرفتند ولی توجه نکردند که ایران به تکنولوژی پرتاب ماهواره دست پیدا کرده است! امسال ماهواره سیمرغ را به فضا پرتاب کردیم و بسیاری که پیشتر مسخره کردند، اکنون سکوت کردهاند!
ما جماعتی را که یاد گرفته است خودتحقیری کرده و تنها نقصها را ببیند، بزرگ کردهایم! همین جماعت تنها از دست رفتن پیروز را میبیند ولی رسیدن به تکنولوژی سلولهای بنیادی را نمیبیند، این چیزی جز تزریق ناامیدی نیست.
انتهای پیام/*